„Przyjaciele” - początkowo ten tytuł nawet pasuje, ale po obejrzeniu całego projektu zainicjowanego przez Paula Hagginsa, utwierdziłem się w przekonaniu, że oryginalna nazwa jest o niebo lepsza („The Last Kiss”). Polski odpowiednik za bardzo kojarzy się ze słynnym serialem i może dlatego przeszedł bez większego echa, a szkoda, bo film jest naprawdę dobry. Jest to jeden z niewielu filmów, które tak pięknie i życiowo opowiadają o miłości. Stawiam ten obraz na jednej półce ze „Słodkim listopadem”, „50-cioma pierwszymi randkami” i „Lepiej być nie może” – w mojej ocenie są to najlepsze filmy o miłości, a „Przyjaciele” do nich dołączają. Koniec zachęcania? Nigdy! Film na pewno nie jest śmieszny, a wręcz ponury, tak więc nie wiem czemu przypisano go do gatunku komedii. Już bardziej uśmiechałem się na „Tańcząc w ciemnościach”, który przecież jest totalnie dołującym kinem. Twórcy „Przyjaciół” spojrzeli na miłość nieco inaczej. Sam kiedyś myślałem, żeby napisać jeden scenariusz filmowy opowiadający o uczuciu dwóch ludzi, ale widzę, że to nie ma sensu, przynajmniej na razie, gdyż zdobywca Oscara Paul Haggins napisał naprawdę mocno stąpający po ziemi tekst. Bez zbędnych sztuczek i patosu. Ja myślałem o podobnej historii i w końcu ktoś zrealizował coś takiego. Życiowa i piękna historia, która różni się nieco od innych, a ja kocham oryginalność, a nienawidzę monotonii, więc film w sam raz dla mnie! Tak czy siak, film nie ustrzegł się wad. Poza głównymi bohaterami, reszta aktorów jakoś mówi i biega po planie, zamiast grać. Oprócz głównego wątku podróżujemy przez inne związki. Te mniej lub bardziej udane. W każdym z nich dochodzi do kryzysu, ale wątek z pokłóconymi rodzicami tu nie pasuje, a raczej nawet reżyser nie do końca wychwycił konflikt pokoleń, cóż …szkoda. Poza tym film ogląda się jednym tchem – co rzadko mi się zdarza w miłosnych opowieściach.
„Przyjaciele” to film jakiego szukałem od wielu, wielu miesięcy. Jeden z najlepszych obrazów miłości …7/10